W języku włoskim mamy do czynienia z następującymi trybami:

1. tryb przypuszczający:

Dzieli się na:

– prosty – condizionale semplice, końcówki czasowników w tym trybie odpowiadają polskim: -bym, -byś, -by, istnieje jednak różnica, otóż w przeciwieństwie do języka polskiego końcówek tych nie wolno przenosić przed czasownik- zawsze stanowią one końcówkę. Używa się go wskazując na możliwości (mogące zaistnieć pod pewnym warunkiem), wyrażając pragnienia, bardzo grzeczne prośby, rady, opinie, niesprawdzone wiadomości.

– złożony – condizionale composto, przy jego pomocy wyraża się pragnienia, które nie mają szans na realizację ani obecnie ani w przyszłości oraz takie, które nie spełniły się w przeszłości

2. tryb rozkazujący:

W języku włoskim tworzy się go poprzez dodanie odpowiednich końcówek. Używa się go do wydawania zakazów i poleceń a także przy prośbach, zachętach, zaproszeniach i radach.

3. tryb łączący:

Tryb łączący w języku włoskim to congiuntivo presente, tworzy się go poprzez zastąpienie końcówek –are, -ere i –ire innymi, odpowiednimi końcówkami. Ze względu na to, że nie posiada odpowiednika w języku polskim może sprawiać problemy Polakom. Włochom przydaje się on do wyrażania subiektywnej opinii a także wątpliwości i niepewności.