1. „c”:

Czytana jest jako /k/, gdy pojawiają się po niej samogłoski: a, o, u, na przykład „sicuro” czytane jest jako /sikuro/; podobnie sytuacja wygląda w przypadku spółgłosek, na przykład „crema” – /krema/. Jeśli pomiędzy wymienionymi samogłoskami a literą „c” wystąpi nieme „i”, to wtedy „c” czytane będzie jako /cz/; podobnie będzie, gdy po „c” pojawi się „e” bądź „i”, jeśli jednak pomiędzy „c” i tymi samogłoskami wystąpi nieme „h” to „c” przeczytamy jako twarde /k/.

2. „g”:

Czytane normalnie jako /g/ bądź jako /dż/. Jako /g/ czytane jest, gdy po „g” w wyrazie pojawią się samogłoski: a, o, u; jako /dż/ przeczytamy je jednak, gdy pomiędzy nim a ów samogłoskami pojawi się nieme „i”. Jako /dż/ będzie czytane również, gdy pojawią się po nim samogłoski „e” bądź „i”, jednak znów jako twarde /g/, gdy pomiędzy nim a tymi literami pojawi się nieme „h”.

3. „sc”:

Znów podobnie do poprzedników zachowuje się zbitka „sc”, która w przypadku pojawiających się po niej samogłosek: a, o, u wymawiana jest jako /sk/, jednak gdy pomiędzy nimi pojawi się nieme „i”, to jako /sz/. W przypadku, gdy po „sc” pojawi się „e” bądź „i”, wtedy wymawiany ów zbitkę jako /sz/, jednak gdy pomiędzy nimi wystąpi nieme „h”, to wówczas jako /sk/, na przykład: „schiena” – /skiena/.

4. „s”:

Czytane jest jako /z/, gdy pojawia się na początku wyrazu, a tuż po nim występuje spółgłoska dźwięczna. W ten sam sposób czytane jest także, gdy znajduje się pomiędzy dwiema spośród następujących samogłosek: a, e, i, o, u, na przykład „pesante” czytane jest jako /pezante/. „S” może być również czytane jako /s/, dzieje się tak wyłącznie wtedy, gdy po literze tej pojawia się spółgłoska bezdźwięczna. Litera ta wymawiana jest również jako /ss/, dzieje się tak, gdy „s” podwojone pojawia się pomiędzy dwiema samogłoskami.

5. „z”:

Może być czytane jako /dz/, gdy wyraz kończy się na: -izzare, -izzatore, -izzazione oraz w wyrazach, które należy zapamiętać, ponieważ nie podlegają konkretnej regule, na przykład: „zaino” (plecak) czytane będzie jako /dzajno/. Czasami, a właściwie zazwyczaj „z” czyta się jako /c/, chodzi tutaj o wyrazy kończące się na –ezza, -enza, -anza, -ozzo, -ozza, -uzzo, gdy „z” pojawia się przed takimi grupami samogłosek jak: -ie, -io, -ia oraz w przypadku wyrazów nie podlegających szczególnej regule, których po prostu należy nauczyć się na pamięć, na przykład „pizza” – /picca/.

6. „gn”:

Wymawiany jest jako /ń/.

7. „gli”:

Wymawiany jest jako /li/, wyjątkiem może być tutaj na przykład „glicerina” czytana jako /gliczerina/.