Welcome to Delicate template
Header
Just another WordPress site
Header
Kurs włoskiego w Krakowie - Lingualand

Rzeczowniki

Podobnie jak w języku polskim, we włoskim rzeczownik odpowiada na pytania „kto? co?”, występuje w liczbie pojedynczej oraz mnogiej. W przeciwieństwie do języka polskiego, we włoskim nie istnieje rodzaj nijaki, mamy tutaj do czynienia wyłącznie z rodzajem żeńskim i męskim. W języku włoskim mamy także do czynienia z rzeczownikami ożywionymi oraz nieożywionymi, w przypadku tych pierwszych bardzo łatwo rozpoznać rodzaj (wystarczy znać znaczenie), trudniej jest z drugimi.

  1. rodzaj żeński:

Zmiana rodzaju rzeczowników z męskiego na żeński następuje poprzez wyrzucenie końcówki i dodanie nowej. Przeważnie wyrzuca się literę –o i dodaje się –a, jednak nie zawsze, bowiem gdy rzeczownik rodzaju męskiego zakończony jest na –e, to należy zachować tę końcówkę, natomiast w przypadku zakończeń –tore wymienia się końcówkę na –trice. Warto zapamiętać także, że rzeczowniki posiadające końcówki –ista nie zmieniają swojej formy zmieniając rodzaj.

  1. liczba mnoga:

Liczbę mnogą rzeczowników w języku włoskim tworzy się poprzez dodanie odpowiedniej końcówki, mianowicie: w przypadku rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na –o bądź –e, usuwa się te końcówki i w zamian za nie wstawia się –i, w przypadku rzeczowników rodzaju żeńskiego zakończonych na –a odejmuje się ów końcówkę i dodaje się końcówkę –e. Wyjątki: rzeczowniki kończące się na –io nie otrzymują po usunięciu litery –o końcówki –i (dzieje się tak jedynie, gdy w liczbie pojedynczej ów –i jest akcentowane, wtedy otrzymujemy podwojone „i”, czyli –ii), rzeczowniki rodzaju żeńskiego kończące się na –o w liczbie mnogiej nie otrzymują żadnej innej końcówki, ani żadnej litery się nie usuwa, na przykład: la foto – le foto (zdjęcie – zdjęcia), natomiast w przypadku rzeczowników w rodzaju męskim posiadających końcówkę –a należy w liczbie mnogiej ją usunąć i dodać końcówkę –i, zaś rzeczowniki w liczbie mnogiej zakończone na –ista (są to zarówno rodzaju żeńskiego jak i męskiego) tracą końcówkę –a i otrzymują –e bądź –i; sprawa wygląda problematycznie również w przypadku rzeczowników zakończonych na –cia oraz –gia, gdzie w zależności od tego czy przed ów zbitką występuje samogłoska czy spółgłoska w liczbie mnogiej tracą lub zachowują literę –i, na przykład: la ciliegia – le ciliegie; tworząc liczbę mnogą od rzeczowników zakończonych na –co i –go albo otrzymujemy –ci i –gi albo –chi i –ghi, jeśli jest to rzeczownik rodzaju żeńskiego, zatem posiada końcówkę –ca, -ga, to zawsze w liczbie mnogiej otrzyma –cha lub –gha; istnieją jeszcze rzeczowniki, których końcówki nie zmieniają się w liczbie mnogiej, dzieje się tak w przypadku rzeczowników rodzaju żeńskiego zakończonych na à, è, ì, ò, ù oraz –i a także zapożyczeń rodzaju męskiego, które w końcówce posiadają spółgłoskę.

Zostaw odpowiedź

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *