1. futuro semplice (czas przyszły prosty):

Czasowniki w tym czasie posiadają charakterystyczne końcówki. Jeśli mamy do czynienia z bezokolicznikami posiadającymi regularną odmianę, to końcówki w przypadku bezokoliczników zakończonych na –are i -ere są następujące (kolejno dla liczby pojedynczej i mnogiej): -erò, -erai, -erà, -eremo, -erete, -eranno; dla bezokolicznika kończącego się na –ire, kolejno: -irò, -irai, -irà, -ireme, -irete, -iranno. Czasowników nieregularnych należy nauczyć się na pamięć. Czasu tego używamy mówiąc o czynności, która będzie miała miejsce w przyszłości (mówiąc o planach, przewidując co się może zdarzyć – chodzi tutaj na przykład o prognozę pogody, obiecując bądź rozkazując, mówiąc coś z niepewnością).

2. futuro anteriore (composto) (czas przyszły złożony):

Do prawidłowego układania zdań w tym czasie należy nauczyć się odpowiedniej, charakterystycznej dla tego czasu odmiany czasownika posiłkowego essere lub avere. Mając już odmieniony czasownik należy dodać imiesłów bierny (także w odpowiedniej formie), i tak dla bezokolicznika kończącego się na –are będzie to imiesłów bierny z końcówką –ato, dla –ere : -uto a dla –ire : -ito. Czasu tego używamy przede wszystkim w zdaniach złożonych, w których występuje futuro semplice. Najprościej mówiąc przy pomocy tego czasu opisuje się czynności, które będą miały miejsce w przyszłości tuż przed innymi czynnościami również przyszłymi.